Оныклар килә
Мәктәптән кайткач.
Оныклар китә
Тик кояш баткач.
Оныклар белән
Бергә үсәбез.
Сыйныфларга да
Бергә күчәбез.
Чөнки мәсьәлә,
Мисал чишәбез.
Көн дә максатка
Без ирешәбез.
Балалар безгә:
-Картаймагыз! – ди.
-Бала караудан
Сез таймагыз! – ди.
Оныклар карап,
Гомерләр үтә.
Ходаем белсен,
Алда ни көтә?
Үзләре безне
Карарлар микән?
Ата – анага
Санарлар микән?
