Яратмый ул укырга да,

Яратмый ул эшләргә.

Яратмый ул язарга да,

Мәсьәләләр чишәргә.

 

Яратып рәсем ясый,

Яратып уйный баян.

Кампитрда уйный оста,

Өйрәнгәндер ул каян?

(Булат)

Әбисе токмач кискәнне

Алинә торды карап.

— Мин дә булышам, — диде ул,

Чәчләрен куйды тарап.

 

Кул арасына кергәнне

Кем инде яратмасын.

Әбисе кызы каршына

Куйды камыр тактасын.

 

Пычакны алып Алинә

Кисә башлады токмач.

Җиңел булмый инде, эшне

Беренче тапкыр тоткач.

 

Алинәнең токмачлары

Әллә каян күренә.

Әбисе шулпага салгач

Менәр табын түренә.

Башваткыч чишә Алинә.
Ә анда шундый сорау:
“Иң кадерле кеше үзе,
Тик өч хәрефтән тора”. Читать далее →

Зөлфәткә бүген дүрт тула,
Миңа никтер биш сыман.
Чөнки ул инде зур үскән
Малайларга иш сыман. Читать далее →

Бабаем да, әбием дә,
Абыем да бар минем.
Иң кадерле кешеләрем-
Әти белән әнием! Читать далее →

Алинә ал да була,
Алинә гөл дә була.
Әбисе һәм бабасында
Алинә көн дә була.

Ләйсән килгән кунакка,
Пышылдый ул колакка:
-Кыстап торма  алай, — ди,-
Сездә калмыйм, бабай, — ди.

Сул кул белән яза Ләйсән,
Сул кул белән ашый ул.
Сул кул белән рәсемнәрне
Матур итеп ясый ул. Читать далее →

Ике бабай, ике әби,
Бер әти һәм бер әни.
Моннан олы бәхет булмый,
Бу бит үзе әллә ни!

Алинә дә Алинә дип
И мактыйлар, данлыйлар.
Сизеп торам, алар юри
Мине сыный, алдыйлар.