Әй Кояшым, Кояшым,
Нурыңны аз коясың.
Нигә безне кызынудан,
Коенудан тыясың?

Сине озак көттек бит
Һәм сагынып беттек бик.
Инде җәйнең уртасына
Кадәр килеп җиттек бит.

Походларда йөргән юк,
Урманнарга кергән юк.
Чем кара шомыртларны һәм
Пешкән җиләк күргән юк.
Аллы – гөлле чәчәкләрдән
Такыялар үргән юк.

Әй Кояшым, Кояшым,
Дөньяны җылыт әле.
Безгә үпкәләрең булса,
Быелга оныт әле.