Күрсәтәсем килеп тора

Ни генә ясасам да.

Җырласам да, биесәм дә,

Матуррак язсам да.

 

Мактану дип уйламагыз,

Күрсәтәсем бик килә.

Бу гадәтемнең барлыгын

Әти, әни дә белә.

 

КУнакларның килүенә

Җырлар өйрәнеп куям.

Кул чапсалар, мин аларның

Яратканнарын тоям.

 

Яратсалар  рәхәт тә соң,

Әллә шулай түгелме?

Елмаеп кына кую да

Күтәрә бит күңелне.

 

Онытырга ярамый

“Бабаушка” ник “бабай” түгел?

“Мальчик” бит әнә  -“малай”.

Урысчага өйрәнергә

Җиңелрәк бит алай…

“Папа”, “мама” – ярый инде,

Аерма – бер хәрефтә.

“Әти” белән “әни” не дә

Шул бер хәреф хәл итә.

“Апа” – өч кенә хәрефле,

Ә “сестра”… Карале…

Урыс телендә шундыйрак

Бик күп сүзләр бар әле…

Татар теле – үз телең бит:

Өйрәнеп тә тормыйсың,

Рәхәтләнеп сөйләшәсең,

Матур җырлар җырлыйсың…

Ләкин шуңа аптырыйм мин:

Үсә — үсә балалар,

Туган телләрен онытып,

Чит телгә тартылалар.

…Ә мин өч тел беләчәкмен,

Бернәрсәгә карамый.

Ана телеңне бит аны

Онытырга ярамый!..