Әйдә башны ял иттерик:

Мисаллар чишеп карыйк.

Үзебезнең көч җитмәсә,

Бабай янына барыйк. Читать далее →

Ишекне ачсаң, “Яп!” – ди,

Ә караны гел “Ак”,- ди.

Ялкауланган кешене

Күзенә карап мактый.

 

Начар да түгел үзе,

Яхшы дисәң дә ялган.

Белмим, Булат бу холкын

Кемнән күчереп алган… Читать далее →

Бик арытты, этләр булдым,

Җеп өзәр хәл калмады.

Минем шундый халәтемне

Бары бабай аңлады.

 

— Бераз ял ит, хәл ал, — диде,

-Черем итсәң дә ярый.

Кая барып чыгарсың, – ди,

-Мүлтиләр карый – карый?..

(Күп мәгънәгә ия булган сүзләр)

 

Кара, бөтен дөнья ап – ак,

Ә өстәлдә — кара икмәк.

Ашап кара син икмәкне,

Ходай биргән ул хикмәтне. Читать далее →