Гомер буе

Сугар өчен,

Мине уйлап тапканнар.

Нигә «суккыч» диеп түгел,

Башка исем такканнар?

Тешләремнең исәбе юк,

Утын кисәм, он ясыйм.

Егет булсаң, кадерне бел,

Мине читкә куйма син.

Тешлим дә

Суырам.

Йә тешләп

Өзәм мин.

Тик ятсам – тутыгам,

Ә эшкә түзәм мин.