***

Картлыкны мин һаман аңлый алмыйм,

Бер дә мәрхәмәте күренми.

Буыннарны сызлаттыра, ләкин

Яшәү дәрте генә сүрелми.

 

Гел эшлисем генә килеп тора,

Ә ул тарта һаман кирегә.

Төрле ысулларын файдалана,

Ничек бер кирәген бирергә!..

 

Вакыт җитми, күпме эшләр кала,

Картлык итә һаман киресен.

Пышылдый да сыман колагыма:

-Нигә һаман эшләп йөрисең?

 

Эшләр яшең инде узган имеш,

Лаеклы ял сиңа биргәннәр.

Диваныңа ят та китап укы,

Телевизор кара, дигәннәр.

 

Картлык мине, һай, җиңмәкче була,

Ә мин беләм аның хәйләсен.

Бүтән миңа килеп йөрмәсен ул,

Башкаларга барып бәйләнсен.

 

Тешне кысып түзәм авырлыкка,

Киртәләрен атлап үтәмен.

Иртәгесе көнгә Аллаһыдан

Сәламәтлек кенә көтәмен.